«کیکو» کابوس مشترک ۱۶ ملوان است. مردانی که ۱۰ سالی محصور میان دیوار‌های سر به فلک کشیده زندان «کیکو» موهای‌شان را سفید کرده و تا انتهای ناامیدی رفته و برگشته‌اند؛ بحمدلله زنده. اما زخم‌های آن سال‌های جهنمی هنوز بر جسم و روح‌شان باقی است.

«هر بیست و چهار ساعت یک بار به ما غذا می‌دادند». خاتونی با این مقدمه اضافه می‌کند: «ذرت را آرد می‌کردند، توی آب می‌جوشاندند و به عنوان ناهار می‌دادند تا ظهر روز بعد. داخل این آب‌ها کرم بود. همین را هم می‌گفتند قانون است! وضعیت بهداشتی هم خیلی بد بود، جایی که غذا می‌خوردیم پر از آشغال، آب کثیف، پشه و مگس بود. سرویس‌های بهداشتی در نداشت. نمی‌دانم چه بگویم، خیلی بد بود.